Niemand is roomser dan de paus. We hebben allemaal wel eens geen zin om te gaan hardlopen. Zelfs als de zon schijnt en je de hele dag de tijd hebt, kan het zomaar zijn dat je toch per ongeluk Netflix aan zet. Soms heb je gewoon één dag geen zin, maar soms rijgen de dagen zich aan een en ben je voor je het weet twee weken verder. Hoe voorkom je nu zo’n langdurige motivatiedip?
Laat de rustperiode niet oplopen
Ben je van plan om twee of drie keer per week hard te lopen, probeer je runs dan goed over de week te verdelen. Bij mij kan de klad erin komen als ik mijn loopjes ga uitstellen tot het eind van de week. Soms heb ik dan meer dan een week niet hardgelopen. Dan vind ik het extra moeilijk om weer te gaan. Als ik dan in een slechte bui ben, lukt het me niet meer om de motivatie te vinden. Voorkom dat dus door je hardlooprondjes goed te verspreiden.
Plan een hardloopwedstrijd
Dé manier om jezelf te motiveren is door je voor een wedstrijd in te schrijven. Kies voor een run die je net aan kunt. Ga je niet aanmelden voor een 10 kilometer-wedstrijd, die pas over een jaar plaatsvindt. En kies ook niet voor een marathon over een maand. Ga voor een haalbaar doel waarbij je wel wordt uitgedaagd. Vertel het aan zoveel mogelijk mensen en je wordt welhaast gedwongen om braaf je rondjes te maken.
Bedenk hoe fijn hardlopen is
Hardlopen is fijn. Punt. Waarom vergeten we dat toch altijd? Ikzelf voel me het best als ik een half uurtje bezig ben. Dan kan ik uren doorgaan (figuurlijk dan). Ik geniet van de fluitende vogeltjes en de groene bomen en met mijn favoriete muziek in mijn oren vermaak ik me stukken beter dan thuis op de bank. Het helpt me om dat te bedenken.
Ga een klein stukje
Soms kan ik last hebben van druk. Ik moet dan van mezelf een bepaalde tijd en afstand halen en baal als dat niet lukt. Het gebeurt weleens dat ik dan liever niet ga, omdat de lange afstand of hoge snelheid me tegenstaat. Ik spreek dan met mezelf af dat ik de doelen loslaat en gewoon naar buiten ga voor een kort rondje. Soms neem ik dan alsnog de tijd op, soms laat ik alles thuis en ga ik sjokken over zandpaadjes. Maar ik ga wel.